Vandaag is Lieke geboren, om 08:27 uur. Lieke is met een geplande keizersnede geboren, ze lag namelijk in stuit.
De operatie is voorspoedig verlopen en Lieke woog bij geboorte 3030 gram en was +/- 49 centimeter lang (dit is een schatting, kinderen mogen niet gemeten worden als ze in een stuitligging lagen).
Meer over Lieke en haar groei, ontwikkelingen, etc. is te lezen op haar eigen site: lieke.kollman.nl
Het draaien is helaas niet gelukt.
Eerst werd de hartslag en activiteit van de kleine in de gaten gehouden. Deze was goed, de kleine was wakker, dus dan mag een draaipoging worden gedaan.
Hierna verhuisden we naar een andere kamer waar nog een echo werd gemaakt. Op de echo zag alles er goed uit, nu dus alleen nog controleren of het ook fysiek mogelijk is.
Dit laatste was helaas al snel bekeken, degene die de draaiing zou gaan doen kon haar handen niet onder de billen van de baby krijgen. De kleine is dus al ingedaald en dat in een stuitligging.
De uitkomst is dus uiteindelijk dat de kleine mbv een keizersnede moet gebeuren :-(. Volgende week een afspraak met gynaecoloog hierover en dan maar zien wanneer de datum van geboorte wordt.
Vandaag is een nieuwe liggings-echo gemaakt. Blijkbaar ligt hij/zij in een zogenaamde onvolkomen stuit, dus met het hoofdje boven en de benen langs het lichaam omhoog. De knie-en zitten dus ter hoogte van het gezicht.
Volgende week woensdag (11 november) wordt geprobeerd de kleine te draaien, we hopen maar dat dit lukt en dat hij/zij niet nu al tegendraads is 😉 .
Vandaag is Ingrid naar de verloskundige gegaan voor een controle.
De controle gaf goede getallen over o.a. de bloeddruk van Ingrid, maar de ligging van de kleine is nog niet goed. Gemiddeld genomen ligt elke baby na 30 weken goed, maar die van ons nu dus nog niet, een stuitligging dus :-(.
Over iets meer dan 2 weken wordt een echo gemaakt om te zien of de kleine nog steeds verkeerd ligt. Daarna wordt bepaald wat eraan gedaan moet worden, een spannend bezoek dus de volgende keer.
Vandaag de 20-weken echo gehad. Alles ziet er goed uit, alle vingers zijn geteld en de kleine had alles erop en eraan zitten.
Voor ons is nu ook duidelijk of het een jongen of meisje gaat worden, dus wij kunnen ons alvast voorbereiden. Voor jullie die dit lezen is het nog even wachten ;-).
Zoals ook al op de site van Jasmijn te lezen is, is een tweede gezinsuitbreiding op komst!
Vandaag hebben we een tweede echo laten doen (op exact 12 weken) en alles ziet er zeer goed uit. De echo was zelfs zo duidelijk, dat in 1 oogopslag het hele kindje te zien is.
Nu nog even wachten (7 december is de uitrekendatum) en dan weten we of het een jongetje of meisje zal zijn die ook gezellig bij ons aan tafel komt zitten!
Beter te vroeg dan te laat moet ze gedacht hebben.
In de veronderstelling dat we nog meer dan 3 weken hadden, waren we vandaag toch wel erg verrast dat ze geboren werd. Net zo vroeg, dat ze haar toch prematuur noemen en dus moet ze even in het ziekenhuis blijven.
Vandaag is dus onze dochter, Jasmijn, geboren. Ze weegt 2360 gram en is 47 centimeter lang.
Jasmijn heeft (natuurlijk!) een eigen site, die is te bekijken op http://jasmijn.kollman.nl
We zijn nu duidelijk aan het aftellen begonnen (nu nog precies 5 weken tot de uitgerekende datum).
Sinds afgelopen maandag heeft Ingrid zwangerschapsverlof en dat is goed te merken! De “nestdrang” komt ook op gang, er wordt druk gepoetst, opgeruimd, gordijnen opgehangen, etc. etc..
Ik help haar daarmee door vanaf volgende week een nieuwe tuin aan te (laten! :-)) leggen. Heeft ze gelijk weer wat meer schoon te maken ;-).
Naast haar nestdrang, heeft ze (waarschijnlijk zoals elke zwangere vrouw tijdens hun verlof) haar agenda redelijk volgepland. Eerst de hele week met haar moeder shoppen etc., dan uit eten met collega’s en bezoek krijgen van vriendinnen. Dus ik vraag me af of ze nog wat ruimte voor mij overlaat….
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij Mathijs en Jemy. Jemy is 20 maart uitgerekend, dus nog even op de valreep op bezoek.
Fototoestel meegenomen om de twee zwangere buiken nog even te vergelijken (Jemy was duidelijk dikker dan Ingrid, maar zij zou dan ook snel gaan bevallen).
Na een gezellig avondje bijkletsen weer naar huis, tijdens het afscheid gekscherend succes met de bevalling van komende nacht gewenst.
Nu blijkt dat we er met z’n allen niet ver naast zaten, om 08:44 kreeg ik een MMS van Jemy met daarin een foto van een baby. Wat blijkt, Jemy is vanochtend (16 maart) om 08:20 uur supersnel (Mathijs meldde dat ze de verloskamer niet eens gehaald hebben!) bevallen van een zoon (Jasper).
Van harte gefeliciteerd dus aan Jemy, Mathijs en Lotte!
Even een samenvatting van de voortgang tot nu toe.
Donderdag 28 februari hebben we een zgn. 4D-echo laten maken, we waren wel nieuwsgierig naar de kleine. Helaas… hij/zij wil zich voor ons nog verborgen houden, dus… gezicht diep in de placenta gedrukt en dus geen beeld (naja… degene die de echo maakte noemde al alien). Wel duidelijk waren de handjes (incl. vingers), voetjes (incl. tenen) en de billen. Dan maar wachten tot 22 mei, dan zien we het zelf ook live ;-).
We hadden eigenlijk geluk dat Ingrid die dag ter been was voor de echo (ze had al de hele week last van pijnlijke harde buiken). Dit hadden we wel genoemd bij de echo, maar dit was niet ernstig (werd gezegd….). Na het weekend bleek wel anders, Ingrid belde toch nog maar eens met de verloskundige dat het niet was gestopt en zelfs bijna continue voorkwam.
Blijkbaar had Ingrid toen wel de juiste persoon aan de lijn, die raadde meteen aan te stoppen met alle activiteiten (ze mocht eigenlijk alleen maar op bed liggen en meer niets) en zsm langs te komen voor een controle.
Gisteravond werden we gebeld dat onze bestelling bij Baby-Dump binnen was.
Dit betekent dus dat we nu echt een vol huis gaan krijgen (tijd om weer eens wat naar de gemeentewerf te brengen ;-)).
Vandaag dus alles opgehaald, uitgeprobeerd en (voor zover nodig) in elkaar gezet.
We hebben een kinderwagen incl. wandelwagen van Mutsy, te weten de 4Rider (dus 4-wiels, lekker om bijv. weer naar Texel te gaan (begin juni alweer, dit keer met Snow!) en door de duinen te crossen ;-)). Daarbij een Maxi Cosi in een felle kleur (compenseert het saaie blauw van mijn auto) en vandaag gelijk maar een leuk boxkleed en campingbed gekocht. Vooral het laatste is wel handig aangezien we dat vaak zullen gebruiken op de boot.
Dus we zijn nu helemaal voorzien, een paar kleine dingetjes nog (babyfoon, luiers en allerlei dingen waar ik nu de naam nog niet eens van weet) maar echt veel kan het niet meer worden.
Eindelijk?! Jawel, ik was afgelopen vrijdag (29 februari) eindelijk weer jarig! De leeftijd 10 komt nu wel erg dichtbij, maar ik heb gelukkig nog 4 jaar uitstel ;-).
Nog meer eindelijk?! De kinderkamer is nu nog verder af. Tot afgelopen vrijdag moest ik nog steeds een paar deuren schilderen, maar deze zijn nu eindelijk ook af. Net op tijd, want de ouders van Ingrid kwamen op bezoek en die willen graag de kamer zien!
Als verjaardagscadeau hebben Ingrid en ik elkaar o.a. een weekend Texel cadeau gedaan. Naast dat dit leuk is voor Utah (lekker rennen op het strand en in de duinen) leek het ons ook leuk om de ouders van Ingrid mee te nemen (kunnen we ze inmaken in een potje Kolonisten).
Zo, even een korte update.
De laatste keer schreef ik al dat we een zoektocht naar een nieuwe haven waren gestart. Deze is inmiddels afgerond en geslaagd. We hebben gekozen voor een ligplaats in de haven bij Van Heusden Watersport. Begin april zullen we de boot hier naartoe varen en dan in het nieuwe seizoen regelmatig daar aanwezig zijn.
In deze haven hebben we bij de ligplaats ook nog een stuk grasveld waar we ruim kunnen zitten. Handig na de bevalling, dan kan Ingrid lekker tijdens haar zwangerschapsverlof genieten van ruimte om haar heen, zonder dat we eerst ergens naartoe moeten varen. Dit vaarseizoen zullen we dus niet al teveel varen, maar dat halen we later wel weer in wanneer de kleine groot genoeg is.
Een update van de babykamer-perikelen:
De kast, commode en het ledikant staan al. Ook de schilderijen gemaakt door opa Lippinkhof hebben een plekje gevonden. Sinds afgelopen weekend gaan we het ook merken in de huiskamer, daar is nu de box geplaatst. Dit ten eerste om alles passend te krijgen en ten tweede zodat Utah niet jaloers gaat worden dat hij zijn plek moet inleveren voor de baby.
Utah heeft uiteraard wel weer een andere plek gekregen, dichter bij de tv en Playstation 3, dus hij vermaakt zich wel ;-).
Vandaag was het eindelijk zover! De laatste plinten zijn vastgemaakt, dus nu is ook het laatste grote werk afgerond.
Dit weekend begonnen met laminaat leggen en ook al was dit de eerste keer voor Raimond, het resultaat mag er zijn!
Nu nog een paar deuren van de kast en commode verven, ledikant in elkaar zetten en de babykamer is in grote lijnen af.
Het ledikant hebben we vorige week opgehaald, bij toeval kwamen we een geschikt ledikant tegen via Marktplaats en deze zag er ook nog goed uit. Dus geen geld aan de baby-maffia uitgegeven voor het ledikant! 🙂
Het is wel fijn om het grote werk afgerond te hebben, maar…. je weet maar nooit met een zwangere vrouw in huis, er bestaat kans dat ze nog meer klusjes voor me in petto heeft ;-).
De muren zijn sinds vandaag helemaal af!
Ronald heeft de dag voor kerst nog meegeholpen om alles glad te strijken. Zelf moest ik eerste Kerstdag nog aan de slag om de muren glad te schuren en voor te strijken. Direct na kerst (derde Kerstdag :-)) is Mathijs langsgekomen om te zorgen dat de muren geverfd worden.
Het is dus uiteindelijk ook goed gelukt. Eigenlijk zelfs beter dan Ingrid en ik beiden hadden verwacht, wat voor mij inhoudt dat ik vriendelijk ben verzocht toch ook de muren van haar fitness-kamer onder handen te nemen en later in het jaar ook de woonkamer maar eventjes.
Maar goed, niet getreurd, ook ik ben er wel blij mee.
Nu nog verder de commode en kast in de juiste kleur brengen en dan kan de vloer gedaan worden (het oude tapijt wordt nu nog gebruikt als verf-opvanger, lekker makkelijk ;-)).
Ronald en Mathijs, beiden van harte bedankt voor de hulp, het schiet nu echt goed op!
Tweede kerstdag hebben we van het kerstdiner mogen genieten in Enschede.
Utah ging ook mee, dus… even een primatour slikken voor hem. Na een korte tussenstop in Voorthuizen (we hadden zelfs nog even bij Bianca langs kunnen gaan, maar dan waren we te laat voor het diner) zodat Utah niet in de auto zou overgeven, heeft hij het bijna gered tot het eind. Net op tijd haalde ik Utah uit de achterbak, zodat hij zijn ontbijt netjes in de goot kon neerleggen :-(.
Voordat we begonnen met eten, liet (O)Pa Lippinkhof het door hem gemaakte cadeau zien. We zijn hier zeer blij mij en dit zal een mooie plek innemen op de babykamer! Bedankt dus (o)pa en (o)ma!
Dit weekend een klus waar je weinig bij moet nadenken afgerond.
Het behang moest in de babykamer moest van de muren af, dus zaterdagmiddag lekker afreageren op de muren! :-).
Uiteindelijk bleek dat het behang nog best goed vast zat, sommige stukken gingen voorspoedig naar beneden maar het overgrote deel kwam in kleine stukjes van de muur zetten. (meer…)
Jawel, het is zover!
Ingrid is van fitnesskamer 1.0 naar 0.5 gegaan. Ietsjes kleiner dus, maar…. de weg is nu vrij om alles klaar te maken voor de toekomstige babykamer (nu dus versie 0.1 ;-))!
Bij de vuilstortplaats en kringloop kennen ze ons ondertussen wel. Bij de kringloop sprongen ze zelfs snel op toen ik weer aan kwam rijden :-). Daar zijn de spullen dus in ieder geval goed terecht gekomen en de rest bij de vuilstort.
Na wat zweet en tranen (gelukkig geen bloed), is het grote fitness-apparaat in een aantal onderdelen verplaatst naar de oude logeerkamer (helaas, komende tijd even geen ruimte voor logeerpartijtjes). Na wat passen en meten staat alles hier en is ook nog te gebruiken! (meer…)
Vandaag (10 oktober) hadden we een afspraak voor een tweede echo in het Sint Antoniusziekenhuis.
Ingrid is de afgelopen 2 weken al flink misselijk geweest, dus ze klaagt niet meer dat ze niets voelt, eigenlijk zou het zelfs wel wat minder mogen (ze heeft de laatste 2 weken geen dag meer gehad dat ze zich lekker voelde, ook het eten bij Afrika! Afrika! heeft haar helaas veel problemen gegeven).
Om 09:30 stipt waren we bij de ons inmiddels bekende afdeling. We mochten meteen doorlopen en na wat vragen van de arts, direct de tweede echo. Als nu alles goed is, is de kans heel groot dat het goed blijft gaan zei ze de vorige keer.
Ingrid kon het niet aan om te wachten tot 3 oktober. In het ziekenhuis snappen ze dit aangezien we al geruime tijd bezig zijn zwanger te worden. De eerste afspraak wordt flink naar voren gehaald en wel naar 26 september om 09:30 uur.
Samen in spanning naar het Sint Antoniusziekenhuis in Nieuwegein. De afdeling gynaecologie weten we ondertussen wel te vinden, maar dit keer is de kans groot dat we er blij vandaan gaan.
Na een kort gesprek met de arts, waarin wordt aangegeven dat er grote kans is dat het hartje nog niet klopt en dat we hier niet van moeten schrikken, gaan we naar de kamer met het echo-apparaat.
Ingrid zegt al de hele tijd nee, Raimond zegt ja….
Maar waarover?
Raimond is duidelijk van mening dat Ingrid zwanger is, deze week was hij op cursus in Amstelveen, elke ochtend even contact en maar vragen of Ingrid al een zwangerschapstest wil doen.
Uiteindelijk wil Ingrid dan toch een test doen, alleen maar om te bewijzen dat ze niet zwanger is.
Donderdag 20 september om 16:00 uur, Raimond is eerder thuis, Ingrid heeft al haar vrije middag, dus meteen maar de test doen. 1 Minuut later komt Ingrid verbaast terug: Nee, dit klopt niet, dit kan echt niet! Raimond ziet bevestigt wat hij al lang vermoedde! (meer…)
