Eindelijk, eindelijk! en Texel
Eindelijk?! Jawel, ik was afgelopen vrijdag (29 februari) eindelijk weer jarig! De leeftijd 10 komt nu wel erg dichtbij, maar ik heb gelukkig nog 4 jaar uitstel ;-).
Nog meer eindelijk?! De kinderkamer is nu nog verder af. Tot afgelopen vrijdag moest ik nog steeds een paar deuren schilderen, maar deze zijn nu eindelijk ook af. Net op tijd, want de ouders van Ingrid kwamen op bezoek en die willen graag de kamer zien!
Als verjaardagscadeau hebben Ingrid en ik elkaar o.a. een weekend Texel cadeau gedaan. Naast dat dit leuk is voor Utah (lekker rennen op het strand en in de duinen) leek het ons ook leuk om de ouders van Ingrid mee te nemen (kunnen we ze inmaken in een potje Kolonisten).
Vrijdag halverwege de morgen (na wat koffie en vlaai in Nieuwegein) zijn we vertrokken richting Texel (einddoel Landal Sluftervallei). Utah had zijn reisziektetablet weer geslikt, dus konden we lekker doorrijden.
In Den Helder kwamen we precies op tijd aan en reden dus direct de veerboot op. We kwamen rond half 2 aan, dus nog even wachten totdat het huis schoongemaakt was. We hadden huisnr. 59 gekregen, aan de rand van het park, zodat we met Utah snel ergens los kunnen lopen.
Nadat we alles hadden uitgepakt, snel nog even naar het strand voordat de storm losbarst. Utah genoot flink van de ruimte op het strand, incl. de harde wind (niet wetend dat het de dagen erop nog heftiger zou worden).
Zaterdag werden we wakker op een stormachtig Texel (windkracht 9, windstoten 120 km/uur). ’s Ochtends nog even bij het strand gekeken waar we gisteren ook waren, maar daar was niets meer van over. Alleen woeste golven die zelfs al stukken van de duin hadden weggeslagen.
Dus dan maar naar De Koog, eens kijken wat daar te doen is en zien of daar nog wat strand voor Utah is om op te rennen. De winkels hadden wel de aandacht van de dames, maar gelukkig gingen we snel richting strand. Na flink te zijn gezandstraald, kwamen we aan. Ook hier geen strand meer te bekennen, dus maar koffie/warme chocomel gedronken in het hotel met uitzicht op de zee.
Uiteraard moest Utah nog wel even kijken bij zee, maar moest goed vastgehouden worden. De golven hadden zo zijn aandacht, dat we hem wel voor zichzelf moesten beschermen ;-).
’s Avonds lekker uit eten bij Paal 28, het leuke was dat Utah zelfs mee kon, voor hem de eerste keer in een restaurant eten!
Zondag was het iets rustiger (windkracht 8 ofzo), dus tijd voor een lange wandeling. Om toch iets beschut te lopen, een pad door de duinen gekozen richting de vuurtoren. Ingrid bleef achter (toch iets teveel gedaan met haar zwangere buik), maar zou ons oppikken bij de vuurtoren (scheelt ons weer teruglopen). Utah ging natuurlijk wel mee, dankzij de frisbee en zijn nieuwsgierigheid heeft hij de tocht waarschijnlijk wel 4 x gelopen ;-).
Helaas komt aan zo’n weekend ook een eind, dus na zondag uit te hebben gerust rondom de open haard, maandag toch afscheid nemen (Utah weer volstoppen met wagenziektetabletten) en terug naar Nieuwegein. Het was weliswaar een verwaaid weekend, maar ook zonnig en droog. Duidelijk voor herhaling vatbaar!
